CAMPIO

I.

CAMPIO

S. Ecclesiae Romanae, h. e. Defensor et Advocatus, dignitatis a Pontifice Carolo Comiti Andegavensi et Provinciae oblarae nomen, apud Villaneum, l. 6. c. 90. Vide quoque l. 7. c. 23. ut et in voce Defensor.

II.

CAMPIO

Isidoro gladiator, h. e. miles et luctator, qui in campo clauso, ut vulgo dicitur, dimicabat. In specie hôc nomine insiguiti sunt, qui pro iis, qui duellum inire ex Lege iubebantur, at quâpiam causâ sonticâ excusabantur, certamen et duellum suscipiebant, cum reus vel actor qui accusabatur vel accusabat, ad id teneretur. Vide LL. Wilhelmi I. Angliae Regis c. 62. Uti enim gladiatores in ludos se vendebant et auctorabant, ita hi sequenti aevô plerumque emptitii ac conductitii erant, hinc inter personas infames habiti, Wichbild. Magdeburg. art. 129. imo, ut homicidae, damnati, c. 2. de Cleric. pugn. Sed et eâ lege interdum dominis suis se addicebant, ut, si pugilum operâ pro rebus suis tutandis ac asterendis indigerent, hôc fungerentur munere, et bellum vadiare pro iis tenerentur, acceptâ ab illis certâ, de qua convenerat, pecuniae summâ, in duelli casibus persolvendâ, ratione cuius Campiones homagium faciebant: neque vero ipsi semper pugnare tenebantur, sed pudiles dare poterant, qui eorum vices obirent. Priusquam autem in arenam descenderent, capite tondebantur, gerebantque supra aures capillos rotunde adaequatos et in coronae figuram derasos: corporalia dein subibant sacramenta ----- dominos, pro quibus pugnam intrabant, veritatem vovere ---- et quod cum omni virtute et potent â, studiô et vigore partes, pro quibus pugnaverint, adiuvabunt, ut est in Constitut. Siculis l. 2. tit. 37. §. 2. Sacramentô praeterea se purgabant, nullis se herbis aut maleficiis usuros in ipsa pugna, in L. Longob. l. 2. tit. 55. §. 11. Oblationes quin etiam Ecclesiis offerebant, quo Deum sibi pugnaturis conciliarent, Car. du Fresne ad Alexiadem. Pugnabant porro pedites, non equites; et, quo expeditiores essent, cincti se arenae dabant. Arma fustis erant seu baculus et clypeus, in L. eod. cit. tit. 5. §. 10. cubitalem stipitem iis tribuit Saxo Gramm. Hist. Dan. l. 5. clavam non spinosam, nec cum aguzonibus, nec habentem cornua, nec ex parte fustis ad modum unguis, Constitut. Siculae ubi supra §. 1. Interea vero dum decertabant Campiones, ii. pro quibus dimicabatur, detinebantur in carcere, siquidem de crimine capitali ageretur, uti refert Phil. Bellomanerius c. 67. Quod si victus eslet Campio, is, pio quo pugnaverat. si de capitali crimine non ageretur, re, pro qua pugnatum fuerat, non excidebat modo, sed et manus

abscissione mulctabatur, ut habet idem Ibid. vel habebatur infamis, uti est in Assisiis Hierosol. c. 2. Ipsius vero Campions poena, dextrae amputatio erat, propter periurium ante pugnam commissum, in Capitul. Ludovici Pii, ad L. Sal. at in crimine capitali, morte multabatur, in Constitut. Sic. l. 2. tit. 37. §. 3. At in Assisiis Hierosolym. c. 98. statutum est, ut muliere per campionem de quacumque causa decertante, et campione devictô, illa igni comburatur, campio vero furcae addicatur. Sed et sepulturâ Ecclesiasticâ, non minus, ac qui in torneamentis laesi interibant, carebat: neque Campio semel devictus ad monomachiam admittebatur amplius, nisi ipse ab alio fuislet impetitus, in iisdem Constitutionibus § 1. etc. Vide Car. du Fresne in Glossar. infra etiam aliquid voce Vadium: ut et ubi de ritu Verber andi contra ventum.